سنگ کلیه بسیار دردناک است، به ویژه اگر سنگ در لوله‌هایی که از کلیه به مثانه راه دارند، گیر بیفتد. زمانی که سنگ به مثانه رسید، باید از طریق مجرای ادرار از بدن خارج شود. طبیعتاً مردان، مجرای ادرار بلندتری دارند و به همین دلیل دفع سنگ کلیه برایشان دشوارتر است. برخی از متخصصین این فرآیند را در مردان همانند زایمان در زنان می‌دانند. اگر تاکنون دچار سنگ کلیه شده‌ باشید، می‌دانید که این سنگ‌ها چقدر دردناک هستند. با ما همراه باشید تا بهترین روش‌های درمانی طبیعی برای این مشکل را با شما در میان بگذاریم.

سنگ کلیه دقیقاً چیست؟
سنگ‌هایی که در کلیه به وجود می‌آیند، از رسوبات مواد معدنی تشکیل شده‌اند. مواد معدنی مختلفی ممکن است در ایجاد سنگ کلیه نقش داشته باشند؛ اما بیشتر این سنگ‌ها از نوعی کلسیم به نام اکسالیت کلسیم ساخته شده‌اند. مصرف بیش از اندازه کلسیم یا اکسالیت باعث تجمع آن‌ها در کلیه می‌شود. سنگ‌ها ممکن است تا چندین هفته، ماه و حتی سال بدون هیچ نشانه‌ای در کلیه باقی بمانند. با این حال، سنگ ممکن است در هر جایی گیر کند. فرد ممکن است در قسمت کمر یا پهلو درد شدیدی داشته باشد.
بیشتر پزشکان یک سری مسکن به همراه میزان زیادی آب برای شما تجویز می‌کنند تا سنگ به صورت طبیعی دفع شود. با این حال، برخی سنگ‌ها بزرگ هستند و نمی‌توانند از طریق ادرار دفع شوند. به همین دلیل باید سریعاً از طریق جراحی خارج شوند.

چند روش خانگی و طبیعی برای دفع سنگ کلیه وجود دارد که در ادامه آورده شده است.

1. شیره درخت افرا و روغن‌زیتون
مصرف میزان زیادی مرکبات، یک روش عالی برای دفع سنگ کلیه است؛ زیرا مرکبات، میزان اسید ادرار را افزایش داده و کلسیم سنگ را حل می‌کند. جعفری نیز یک ادرارآور طبیعی است که به دفع سنگ کلیه کمک می‌کند.

مواد لازم
۱ فنجان شیره درخت افرا
۲۵۰ گرم روغن‌زیتون خالص
۲۵۰ گرم لیموی طبیعی با پوست
۲۵۰ گرم جعفری
۲۵۰ گرم عسل خام و طبیعی
لیمو را با پوست به قطعات کوچک تقسیم کنید. آن را در مخلوط‌کن گذاشته و کاملاً مخلوط کنید.
جعفری را بشویید و خرد کنید. آن را به لیمو اضافه نمایید و با هم بزنید.
باقی مواد اولیه را نیز به این مخلوط اضافه کرده و هم بزنید. این مایع را داخل یک بطری شیشه‌ای بریزید و در یخچال بگذارید.
هر روز صبح یک قاشق غذاخوری از این مایع را با شکم خالی میل کنید. به خاطر داشته باشید که روزانه ۸ لیوان آب میل نمایید.

2. چای ریحان
چای ریحان معمولاً به عنوان یک نیروبخش برای کلیه‌ها توصیه می‌شود. شما می‌توانید در حالت عادی و به منظور حفظ سلامت کلیه‌ها، چای ریحان را چند بار در روز بنوشید. اگر دچار سنگ کلیه هستید، یک قاشق چای‌خوری عصاره ریحان را با یک قاشق چای‌خوری عسل طبیعی مخلوط کرده و هر روز صبح آن را میل کنید تا سنگ کلیه دفع شود.

3. مکمل منیزیم
تحقیقات متعددی نشان دادند افرادی که همواره دچار سنگ کلیه می‌شوند، اگر روزانه یک مکمل منیزیم مصرف کنند، ۹۲ درصد بهبود می‌یابند. مصرف ۳۰۰ میلی‌گرم مکمل منیزیم در هر روز، تعداد دفعات سنگ کلیه را کاهش داده و از ایجاد آن‌ها جلوگیری می‌کند.

4. آب انار
حتماً شنیده‌اید که آب انار مزایای زیادی به همراه دارد؛ اما احتمالاً نمی‌دانید که آب انار یک روش طبیعی برای از بین بردن سنگ کلیه است. این موضوع احتمالاً به دلیل خاصیت اسیدی و محتویات قابض آب انار است. سعی کنید از آب انارهای تازه و طبیعی استفاده کنید.

5. مخلوط آب‌لیمو و سرکه سیب
این گزینه یکی از مؤثرترین روش‌های طبیعی برای دفع سنگ کلیه است. به هنگام مشاهده اولین نشانه‌های درد یا زمانی که پزشک به شما گفته است سنگ کلیه دارید، ۵۵ گرم روغن‌زیتون خالص را با ۵۵ گرم آب لیموی طبیعی مخلوط کنید. این دو ماده را به خوبی با یکدیگر هم بزنید و بنوشید. سپس ۳۰۰ میلی‌لیتر آب خالی بنوشید و ۳۰ دقیقه منتظر بمانید.
سپس آب نیمی از یک لیمو را بگیرید و آن را به همراه ۱ قاشق چای‌خوری سرکه سیب داخل حدود ۳۰۰ میلی‌لیتر آب بریزید و میل کنید. ۳۰ دقیقه دیگر منتظر بمانید.
تا زمانی که دردتان کم شود یا سنگ دفع شود، این مخلوط‌ها را هر یک ساعت بنوشید.

6. تنباکوی کینیکینیک
تنباکوی کینیکینیک نوعی گیاه است که از زمان قدیم برای درمان سنگ کلیه به کار رفته است. این گیاه با عفونت کلیه‌ها مقابله می‌کند و درد را کاهش می‌دهد. روزانه ۳ بار و هر بار ۵۰۰ میلی‌گرم از این گیاه را مصرف کنید.

7. ریشه قاصدک
این هم یک گزینه خانگی دیگر برای درمان سنگ کلیه است. ریشه قاصدک از صدها سال پیش به عنوان روشی درمانی برای دفع سنگ کلیه به کار رفته است. روزانه ۲ بار و هر بار ۵۰۰ میلی‌گرم از این گیاه را استفاده کنید.

8. گیاه دم‌اسب
دم‌اسب یک روش مؤثر برای دفع سنگ کلیه محسوب می‌شود. تا زمانی که سنگ دفع شود، روزانه ۳ الی ۴ فنجان دم‌نوش این گیاه را بنوشید یا روزانه یک کپسول ۲ گرمی مصرف کنید.

کلیه عضوی بسیار سرسخت است و حتی با 20 درصد از توانش می‌تواند همانند یک عضو سالم بدون آنکه علامتی از بیماری نشان دهد کار کند. اما برخی عادت‌ها برای کلیه‌ها سم است و بهتر است برای کاهش فشار وارده بر کلیه‌ها مراقب این عادت باشیم چراکه کارهای زیر می تواند کلیه تان را تخریب کند.

مصرف زیاد گوشت قرمز به کلیه صدمه می زند

مصرف زیاد گوشت و به خصوص گوشت قرمز به معنی افزایش سموم و ضایعات در خون است. متخصصان توصیه می‌کنند روزانه و برحسب هر کیلو، از مصرف یک گرم پروتئین بیشتر تجاوز نکنید (یک فرد 60 کیلویی نباید بیش از 60 گرم پروتئین مصرف کند). این ماده غذایی را باید در حد متعادل میل کرد. بررسی‌ها نشان داده رژیم‌های پر پروتئین در درازمدت آسیب‌های غیرقابل جبرانی بر کلیه‌ها دارند.

مصرف زیاد داروها برای کلیه ها مضر است

مصرف داروهای ضدالتهابی غیراسترئیدی مانند ایبوبروفن و داروهایی مانند آسپرین و پاراستامول برای طولانی‌مدت می‌تواند برای کلیه‌ها خطرناک باشد. این داروها در درازمدت آب‌رسانی به سلول‌های کلیوی را کاهش می‌دهند.

عدم مصرف کافی مایعات به کلیه تان صدمه میزند

روزانه کلیه‌ها حجم زیادی از خون را تصفیه می‌کنند و حدود 2 لیتر آب همرا با ضایعات از بدن دفع می‌شود. کم‌آبی وقتی فردی مبتلا به نارسایی کلیه‌ها یا عفونت ادراری است بسیار خطرناک است. در این شرایط مصرف به اندازه آب می‌تواند به کارکرد مناسب کلیه‌ها کمک کند. در شرایط طبیعی مصرف بیش از 2 لیتر آب در روز فایده‌ای برای کلیه‌ها ندارد بلکه برعکس کار بیشتری به کلیه‌ها تحمیل کرده و باعث خستگی آنها می‌شود.

سیگار کشیدن می تواند به کلیه تان آسیب برساند

فلزات سنگین موجود در سیگار در درازمدت به کلیه‌ها آسیب می‌رساند. برخی تحقیق‌های علمی به اثبات رسانده احتمال ابتلا به نارسایی کلیه‌ها در سیگاری‌ها 4 برابر بیش از افراد غیرسیگاری است.

عدم توجه به فشارخون و دیابت کلیه تان را دچار نارسایی می کند

افزایش فشارخون و دیابت نوع دو دلیل اصلی نارسایی کلیه‌ هستند. این دو بیماری با آسیب‌ رساندن به عروق و قلب، آب‌رسانی به سلول‌های کلیوی را کاهش داده و در نهایت باعث تصلب آن می‌شوند. متخصصان توصیه می‌کنند برای کنترل این بیماری‌ها دارو مصرف کنید و سالانه با اندازه‌گیری کراتینین خون از سلامت کلیه‌ها مطمئن شوید! فراموش نکنید اضافه وزن و چاقی هم می‌تواند تاثیر منفی بر کارکرد کلیه‌ها داشته باشد. در مصرف نمک هم حد تعادل را حفظ کنید و بیش از 6 گرم نمک در روز نخورید.

ویتامین A

ویتامین A ممكن است شما را یاد هویج بیندازد. اما به جز هویج، جگر، گوجه‌فرنگی، شلغم، اسفناج، فلفل تند، لبو و زرده تخم‌مرغ هم حاوی مقادیر زیادی ویتامین A هستند. این ویتامین برای بهبود بینایی، حفظ سلامتی سطح چشم، سلامتی پوست و سلامتی مویرگ‌ها مؤثر است، مقاومت بدن را زیاد كرده و سلامت دستگاه تنفسی را تأمین می‌كند. اما اگر بیش از آنچه بدنتان نیاز دارد ویتامین A یا قرص آن را استفاده كنید، دچار مسمومیت ویتامینی می‌شوید. خشك‌شدن پوست بدن، شكنندگی ناخن‌ها، ریزش مو، خشكی لب‌ها، التهاب لثه‌ها، بی‌اشتهایی، خستگی و كوفتگی، سردرد، تحریك‌پذیری و استفراغ از عوارض مصرف بیش از حد ویتامین A است.

ویتامین C

شاید فكر كنید روزی چند لیوان آب پرتقال خوردن یا نوشیدن محلولی كه چند قرص جوشان ویتامین C در آن انداخته‌اید، جایگزین خوبی برای نوشیدنی‌های قندی در طول روز است اما اشتباه می‌كنید. زیاده‌روی در مصرف این ویتامین هم می‌تواند سلامتی شما را تهدید كند. ویتامینC در مقدار مناسب، باعث ارتقای مقاومت بدن در برابر بیماری‌ها، استحكام بافت پیوندی، استحكام استخوان‌ها، دندان‌ها و لثه می‌شود.

بهترین منابع ویتامینC هم مركبات، سبزیجات سبز برگ، كیوی، توت‌فرنگی و فلفل‌سبز هستند. این ویتامین جزو آنتی‌اكسیدان‌هاست و در پیشگیری از سرطان و بیماری‌های قلبی - عروقی مؤثر است. اما با همه اینها زیاده‌روی در دریافت ویتامینC می‌تواند منجر به اختلالات گوارشی، اسهال و سنگ كلیه شود. از سوی دیگر، این ویتامین اعتیادآور است و اگر بدنتان به مقادیر زیادی از ویتامینC عادت كند، دیگر مصرف روزانه غذاها و میوه‌ها پاسخگوی نیاز بدن شما نخواهد بود.

ویتامین D

ویتامین D هم از آن دسته ویتامین‌هایی است كه پزشكان زیاد برای افراد تجویز می‌كنند. جالب است بدانید كه در ایران كمبود یا فقر ویتامینD مشكل شایعی است كه در زنان و كودكان وضعیت شدیدتری وجود دارد. ویتامین D محلول در چربی است و مصرف بیش از حد آن، به‌خصوص اگر همراه با مصرف زیاد كلسیم باشد، می‌تواند به مسمومیت منجر شود.

اگر بدون تجویز پزشك یا بیشتر از آنچه پزشك تجویز كرده از قرص و آمپول ویتامین D استفاده كنید، كلسیم در بافت‌های نرم مانند كلیه‌، ریه، قلب و گوش شما رسوب می‌كند و دچار عوارض كلیوی و قلبی و ریوی می‌شوید. همچنین عوارض دیگری مثل سردرد، تهوع، استفراغ، ضعف، تشنگی زیاد، افزایش حجم ادرار، یبوست و اختلالات گوارشی در انتظار شماست.

ویتامین E
ویتامین E را ویتامین جوانی می‌نامند. به همین دلیل خیلی‌ها تمایل به مصرف زیاد این ویتامین دارند. ویتامینE باعث استحكام غشاهای سلولی و محافظت از سلول می‌شود، خاصیت‌آنتی اكسیدانی دارد و از بروز سرطان و بیماری‌های قلبی جلوگیری می‌كند. این ویتامین به‌طور طبیعی در جوانه‌ها، آجیل، حبوبات، غلات سبوس‌دار و روغن‌های گیاهی وجود دارد.

اما مصرف این ویتامین كه محلول در چربی هم هست، اگر بیش از اندازه باشد می‌تواند تهدیدی برای سلامتی شما به‌حساب بیاید. این ویتامین با رسوب كلسیم در استخوان‌ها اختلال ایجاد می‌كند؛ باعث اختلال در ذخیره ویتامین‌ A در كبد می‌شود و مقدار آن را كاهش می‌‌دهد و می‌تواند زمان انعقاد خون را افزایش دهد. ویتامین E اگر بیش از حد و در قالب قرص، كپسول یا آمپول مصرف شود، باعث مسمویت ویتامینی در بدن خواهد شد.

ویتامین B6
ویتامین B6 یكی از ویتامین‌های ضروری در سلامت ماست كه به خون‌سازی هم كمك زیادی می‌كند. بهترین منابع این ویتامین، گوشت، غلات سبوس‌دار، سبزی‌ها و مغزها هستند اما اگر به شكل بی‌رویه از ویتامین B6 استفاده كنید، به‌ویژه با مصرف داروهای حاوی این ویتامین، ممكن است دچار عوارض عصبی شوید، ضعف و بی‌خوابی را تجربه كنید یا حتی نشانه‌هایی از اختلالات تعادل و راه رفتن در شما دیده شود.

اسید فولیك

خیلی از خانم‌ها حتی بدون تجویز پزشكشان به خوردن اسیدفولیك روی می‌آورند. درواقع شاید بتوان گفت اسیدفولیك یكی از پرمصرف‌ترین مكمل‌های ویتامینی است. این ویتامین، در گروه B قرار دارد و اگر در خوردن آن افراط كنید، موجب دفع روی و كمبود این ماده معدنی در بدن شما می‌شود.

آهن
آهن یكی از مهم‌ترین املاحی است كه كمبود آن در بدن می‌تواند باعث كم‌خونی شده و سلامت شما را تهدید كند. كمبود آهن در زنان بسیار شایع است و علائمی مثل خستگی و احساس كسالت را در پی دارد. البته این دلیل نمی‌شود سرخود آهن مصرف كنید. زیاده‌روی در مصرف آهن می‌تواند باعث مسمومیت بدن شده، كبد را بزرگ كند، درد شكمی، آریتمی قلب و تولد نوزادان نارس یا ناقص را در پی داشته باشد. میزان طبیعی استفاده از آهن، به ازای هر كیلوگرم از وزن بدن، 20میلی گرم برآورد می‌شود. به اشخاصی که قرص آهن مصرف می کنند توصیه می شود آن را همراه با شیر و لبنیات یا همزمان با قرص كلسیم مصرف نكنند چون جذب آهن را كاهش می‌دهد.

شایعات ویتامینی :
درباره ویتامین‌ها چند شایعه یا اظهارنظر غیرعلمی وجود دارد كه در ادامه برایتان می‌گوییم:

1- مصرف بیش از حد قرص‌های مولتی ویتامین از حملات قلبی یا سرطان جلوگیری می‌كند: اتفاقا برعكس. نتایج تحقیقات نشان می‌دهد كه دریافت بیش از اندازه آنتی‌اكسیدان‌ها، می‌تواند باعث حملات قلبی شود.

2- ویتامین‌ها تداخلی در مصرف داروها ایجاد نمی‌كنند: این هم یك تصور اشتباه دیگر است. محققان دریافته‌اند مصرف ویتامین‌ها و تركیبات آنتی‌اكسیدانی به همراه داروهای پایین‌آورنده كلسترول، مانع از اثر این داروها می‌شود.

3- ویتامین اضافی بدن خودبه‌خود دفع می‌شود: اینطور نیست. بسیاری از ویتامین‌های قابل حل در آب زمانی كه به میزان زیادی مصرف شوند دفع می‌شوند، اما انواع دیگر آنها در بدن باقی می‌مانند. این ویتامین‌ها می‌توانند سمی شوند و عوارض جانبی جدی برای بدن داشته باشند.

نكاتی درباره مصرف ویتامین‌ها و املاح :
قرص آهن را همراه با شير و لبنيات يا همزمان با قرص كلسيم مصرف نكنيد چون جذب آهن را كاهش مي‌دهد.
بهتر است قرص كلسیم در شب خورده شود چون جذب بهتری خواهد داشت.
ویتامین‌های گروه B محلول در آب هستند. پس بهتر است این ویتامین‌ها همزمان با خوردن غذا مصرف شوند.
ویتامین C نباید قبل از خواب مصرف شود چون ماده‌ای محرك است و باعث پریدن خوابتان می‌شود.
مصرف بیش از حد ویتامین بطور خودسرانه باعث بروز مسمومیت ویتامینی می‌شود.

ژلوفن نوعی داروی ضد التهاب غیراستروئیدی است که در درمان و کاهش دردها و التهاب‌های ناشی از التهاب روماتیسمی مفاصل و پوکی استخوان، تب، دردهای خفیف تا متوسط و درمان اولیه دردهای قاعدگی به کار می‌رود.
علاوه بر موارد کاربردی که برای ژلوفن (ایبوپروفن) اشاره کردیم، از این دارو در تسکین سردرد، دندان‌درد و دردهای عضلانی نیز استفاده می‌شود. در سرماخوردگی و آنفلوآنزا نیز ژلوفن برای کاهش درد به کار می‌رود. ترشح پروستاگالاندین‌ها در مغز باعث بروز التهاب و درد می‌شوند.

:: ژلوفن و تأثیرات مثبت آن

ژلوفن مسکن ژله‌ای شکل بوده و تنها تفاوت آن با ایبوپروفن، ژله‌ای بودن آن است. هر دوی این داروها مسکن‌های ضدالتهابی غیراستروئیدی هستند و از نظر ظاهر متفاوت‌اند. مهم‌ترین عملکرد ژلوفن دردزدا بودن آن است و از طریق عملکرد محیطی که کاهش فعالیت پروستاگالاندین (واسطه‌های شیمیایی مشابه کلسترول که در واکنش به بیماری ترشح می‌شود) و احتمال جلوگیری از ترکیب یا عمل سایر مواد را به دنبال دارد،گیرنده‌های درد را نسبت به محرک‌های مکانیکی یا شیمیایی حساس می‌کند و به این صورت از فعالیت تکانه‌های درد جلوگیری می‌کند.
این داروی ضد التهابی غیراستروئیدی با ممانعت از تولید مواد طبیعی خاصی که موجب بروز التهاب می‌شوند، درد و التهاب را در افراد کاهش می‌دهد و در نهایت تورم، درد و تب را کم می‌کند. ترشح پروستاگالاندین‌ها در مغز باعث بروز التهاب و درد می‌شوند.
پزشکان توصیه می‌کنند افرادی که از برخی بیماری‌ها رنج می‌برند مانند مبتلایان به آسم، مشکلات کبدی، کلیوی، نارسایی‌های خفیف قلبی، فشار خون بالا، حملات و بیماری‌های قلبی، بیماری‌های عروق محیطی از قبیل باریک شدن عروق، مبتلایان به سکته و افرادی که سابقه خونریزی معده داشته‌اند، باید با احتیاط اقدام به مصرف ژلوفن و ایبوپروفن کنند. مصرف زیاد ایبوپروفن در زنان باعث کاهش قدرت باروری می شود.

:: خطراتی که شما را تهدید می‌کند

داروهای شیمیایی با وجود فوایدی که دارند و قادرند درد و علائم بیماری‌ها را تسکین دهند، عوارض جانبی نیز به دنبال دارند و برخی از این عوارض می‌تواند جان مصرف‌کنندگان را به خطر بیندازد. ژلوفن یا ایبوپروفن هم از این گردونه مجزا نیستند و خطراتی را نیز ممکن است در افراد ایجاد کنند. اسهال، حالت تهوع و استفراغ، سوء‌هاضمه شامل نفخ و درد شکمی، هرگونه درد در ناحیه معده یا روده‌ها جزو عوارض شایع این مسکن‌ها و ضد التهاب‌ها به شمار می‌رود.
در کنار این علائم، احساس سرگیجه، ایجاد تورم و احتباس مایعات در بدن یا نفخ، بالا رفتن فشار خون، یبوست، ایجاد زخم در سیستم گوارشی، بروز کهیر و بثورات جلدی و برخی واکنش‌های حساسیتی و تشدید علائم آسم در بیماران نیز ممکن است سراغ مصرف‌کنندگان بیاید که تنها در موارد نادر به چشم ‌می‌خورد. بیمارانی که دچار چنین علائمی می‌شوند باید بعد از قطع دارو به پزشک مراجعه کنند.
ولی علاوه بر عوارضی که برای مصرف ژلوفن و ایبوپروفن اشاره کردیم، سیاه شدن مدفوع و استفراغ خون‌آلود جزو عوارض بسیار نادری است که تنها در موارد خاص به چشم می‌خورد.
محققان در مطالعات خود به این نتیجه رسیده‌اند که زنان به دنبال استفاده طولانی‌مدت از ایبوپروفن دچار کاهش قدرت باروری می‌شوند ولی این مشکل با اقدامات سریع و آغاز راهکارهای درمانی قابل برگشت است و این گروه از زنان می‌توانند بارداری را تجربه کنند.
از سوی دیگر، محققان توصیه می‌کنند افراد بعد از مصرف ژلوفن چنانچه با علائمی مانند خونریزی یا کبودی ساده، تغییر در میزان شنوایی یا زنگ زدن گوش، تغییرات روحی روانی و خلقی، تورم قوزک پا و نیز دست‌ها به طور ناگهانی و بدون دلیل، افزایش وزن بدون دلیل، سفت شدن ناحیه گردن، تغییر در حجم ادرار، تغییرات بینایی و خستگی غیرمعمول روبه رو شدند، حتما با پزشک مشورت کنند.
با مصرف ژلوفن ممکن است مشکل حاد و مهلکی چون بیماری‌های کبدی نیز رخ دهد. در صورت مشاهده هرگونه علامتی مبنی بر آسیب کبدی از قبیل تیره شدن ادرار، وجود حالت تهوع و استفراغ، کاهش اشتها، درد معده یا شکمی و زرد شدن پوست و چشم‌ها باید نسبت به اقدامات سریع پزشکی اقدام کرد.
البته معمولا واکنش حساسیتی بسیار شدید نسبت به این دارو بسیار نادر است، ولی با مشاهده هرگونه کهیر یا بثورات جلدی، خارش یا تورم در نواحی صورت، زبان یا گلو، سرگیجه شدید و دشواری در تنفس حتما به درمانگاه مراجعه کنید چرا که ادامه این علائم می‌تواند جان شما را به خطر بیندازد.
مشکلات کلیوی جزو عوارضی است که به دنبال مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی از قبیل ایبوپروفن ممکن است رخ دهد. البته اگر افرادی که آب زیادی از دست داده و مبتلا به بیماری‌های کلیوی و نارسایی‌های قلبی باشند، سالمند بوده و داروهای خاصی را به طور همزمان مصرف کرده باشند ممکن است بیشتر دچار عوارض ناشی از مصرف ژلوفن و ایبوپروفن شوند. از این رو، متخصصان توصیه می‌کنند افراد در طول روز به اندازه کافی آّب و سایر مایعات را مصرف کنند تا از کم‌آبی بدن جلوگیری شود.
علاوه بر این، این دو دارو معمولا در افرادی که ناراحتی معده دارند ممکن است خونریزی‌های معده را به دنبال داشته باشد، به همین دلیل محققان معتقدند استعمال دخانیات در ترکیب با ژلوفن و ایبوپروفن خطر خونریزی معده را بالا می‌برد. به همین دلیل پزشکان به این افراد توصیه می‌کنند کشیدن سیگار را کنار بگذارند.
مصرف ژلوفن و ایبوپروفن همچنین حساسیت به نور آفتاب را بالا می‌برد. از این‌رو، قرار گرفتن طولانی‌مدت در برابر خورشید می‌تواند احتمال آفتاب‌سوختگی را افزایش دهد که استفاده از ضدآفتاب‌ها و لباس‌های پوشیده می‌تواند خطر را کاهش دهد.

:: مصرف ژلوفن در کودکان

طبق گفته‌ محققان، تجویز ژلوفن یا ایبوپروفن تنها در کودکان بالای 3 ماه که بیش از 5 کیلوگرم وزن داشته باشند به منظور کاهش درد، التهاب و کنترل تب مجاز است. ولی برخی پزشکان ممکن است در صورت لزوم این دارو را برای کنترل تب در کودکان زیر 3 سال نیز تجویز کنند.
در واقع، در این سنین دادن ژلوفن و ایبوپروفن تنها با دستور پزشک معالج امکان‌پذیر است. دانشمندان کانادایی دریافتند که ایبوپروفن در مقایسه با استامینوفن و کدئین‌ها مؤثرترین داروی مسکن برای کودکان مبتلا به جراحت‌های عضلانی اسکلتی به شمار می‌رود. مصرف ژلوفن و ایبوپروفن حساسیت به نور آفتاب را بالا می‌برد.

:: تداخلات دارویی

بررسی‌ها نشان می‌دهد مصرف همزمان ژلوفن و ایبوپروفن با برخی داروها ممکن است باعث تداخلات دارویی و بروز عوارض جانبی ناخواسته‌ شود. یکی از این تداخلات، استفاده از داروهای ضد فشارخون است که معمولا بیماران مبتلا به فشار خون بالا استفاده می‌کنند.
در برخی موارد با وجود مصرف داروهای کاهنده فشار، ایبوپروفن می‌تواند این اثر را خنثی کرده و فشار خون بیماران را افزایش دهد که طبیعتا خطرات زیادی برای مبتلایان به دنبال خواهد داشت. همچنین مصرف همزمان این دارو با آسپرین خطر خونریزی معده را بالا می‌برد. علاوه بر این استفاده از وارفارین در بیمارانی که مشکل انعقادی دارند، همزمان با ژلوفن اثر این دارو را کاهش داده و احتمال لخته شدن خون را بالا می‌برد.

قرمز

رنگ قرمز نشانگر خیال، شوق، تجمل، شجاعت و رقابت است. افرادی که رنگ قرمز را به عنوان رنگ مورد علاقه‌شان بر می‌گزینند بسیار رومانتیک هستند. آن‌ها عاشق نشان دادن محبت به همه هستند. پرجوش و سرشار از سرزندگی‌اند. عاشق توجه هستند. دوست دارند گل سرسبد باشند. آن‌ها حاضرند در برابر تقریباً همه چیز مقاومت به خرج دهند. سرگرمی‌های بسیار زیادی داشته و دوست دارند در هر کاری که وارد می‌شوند بهترین باشند. همچنین عاشق زرق و برق و تجمل هستند.

آبی

آبی رنگی شاهانه، آرام بخش و سرد است. دوستداران رنگ آبی عموماً خون گرم و فروتن هستند. آن‌ها از قوه طنز برخوردار بوده و به سادگی با دیگران عیاق می‌شوند. زیاد درباره آینده نگرانی ندارند. آن‌ها طرفدار جمله هرچه پیش آید خوش آید هستند. اگرچه متناقض آن نیز مشاهده شده است. از آنجایی که چندین قرن رنگ آبی را مربوط به اشرافیت می‌دانستند، در نتیجه افراد اصیل خود را "دارای خون آبی" می‌نامیدند، حتی تا به امروز این همبستگی وجود دارد. افرادی که رنگ آبی را دوست دارند معمولاً سطح بالا و به طور طبیعی تند مزاج هستند. به بیان دیگر، افرادی که رنگ آبی را دوست دارند می‌توانند صفات متفاوتی را کسب کنند. می‌توانند بسیار سطح بالا یا فروتن و یا ترکیبی از هر دو را از خود نشان دهند.

مشکی

اغلب رنگ مشکی رنگی بسیار منفی شناخته شده است و رنگی بر خلاف مثبت اندیشی است. دوستداران این رنگ همه چیز را در زندگی با کمی نمک به روی آن می‌پذیرند. آن‌ها از ریسک کردن متنفر بوده و همیشه از اینکه جلب توجه کنند گریزانند. مشکی رنگ قدرتمندی است و به سادگی می‌تواند با رنگ‌های دیگر ترکیب شود ولی می‌تواند بر هر رنگی که مخلوط شده غلبه کند. دوستداران این رنگ قدرت را در رهبری به دست می‌گیرند. آن‌ها ممکن است خجالتی باشند ولی وقتی که بتوانند از پیله خود بیرون بیایند بسیار قابلیت قدرت را خواهند داشت.

سفید

سفید بیانگر صلح، شفقت و خلوص است. افرادی که رنگ سفید را دوست دارند بسیار متواضع و مهربان هستند. رنگ سفید وقتی با دیگر رنگ‌ها مخلوط شود به سادگی با آن‌ها ترکیب می‌شود و دوستداران این رنگ هم همین کیفیت را دارند. آن‌ها به سادگی با محیط و موقعیت‌ها خود را وفق می‌دهند. همچنین بسیار از خود گذشتگی دارند و اغلب دیگران را به خود ترجیح می‌دهند. برخلاف رنگ مشکی آن‌ها مثبت اندیش هستند.

سبز

سبز رنگ مقاومت و مصمم بودن است. دوستداران این رنگ اغلب جاه طلب، سخت کوش، شجاع و لجوج هستند. به محض اینکه معطوف چیزی شوند دیگر دست بردار نیستند. آن‌ها از این که به راحتی حرف خود را بزنند کمتر واهمه دارند. دوست دارند حرف آخر را در هر بحثی بزنند.

نارنجی

نارنجی رنگ انرژی، هیجان و گرماست. رنگ قدرت و ریاست است. همچنین نمایان گر روحیه رقابتی به عنوان یک جنگجو است. برای دوستداران این رنگ موقعیت از دست رفته بدترین چیزی است که ممکن است برای آن‌ها رخ دهد. شجاع بوده و اشتیاق بسیار زیادی برای یادگیری چیزهای جدید دارند. بسیار با نفوذند و قابلیت تحریک کردن دیگران را دارند. مردم اغلب برای تشویق و نصیحت به آن‌ها رجوع می‌کنند.

زرد

زرد رنگ نور خورشید است. دوستداران این رنگ قدرت روشن کردن زندگی نزدیکان و عزیزانشان را دارند. با روحیه مثبت اندیش و دوستانه‌ای که دارند واقعاً می‌توانند زندگی را زیبا کنند. آن‌ها به طور مطلق عاشق یافتن دوست‌های جدید هستند. آن‌ها برای مصاحبت افراد فوق‌العاده‌ای هستند چرا که هیچ وقت از روشنی بخشیدن باز نمی‌ایستند. همچنین دوستان وفادار با درک بسیار بالا هستند. خلاقیت و ابتکار دیگر خصوصیت آن‌ها است.

بنفش

بنفش به عنوان رنگی شاهانه در نظر گرفته می‌شود. دوستداران این رنگ به سمت معنویت تمایل داشته و رگه‌هایی از خلاقیت در آن‌ها دیده می‌شود. همیشه ایده‌های شگفت انگیزی ارائه می‌دهند و اگر شما هیچ ایده‌ای در مورد چیزی نداشته باشید می‌توانید به آن‌ها تکیه کنید اگرچه آن‌ها اغلب خود را برتر از دیگران می‌دانند.

چربی های اشباع و ترانس

چربی‌ها مهمترین منبع انرژی بدن هستند اما چربی اضافه ‌ای که بعد از سوختن مقدار نیاز بدن باقی می‌ماند است که ما را دچار مشکل می‌کند. از آنجا که این چربی‌ها وقتی در دمای اتاق نگهداری شوند میل به جامد شدن دارند، می‌توانیم تصور کنیم که وقتی در جایی از بدن ذخیره شوند، دسترسی به آنها و سوزاندن آنها بعنوان سوخت بدن کار سختی خواهد بود. بیشتر منابع غذایی غیرگیاهی حاوی میزان بالایی چربی اشباع است و البته برخی چربی‌های گیاهی و روغن‌ها هم شامل آن می‌شوند. این چربی‌ها کلسترول زیادی را وارد بدن می‌کنند و این کلسترول‌های زیان‌بار بر کلسترول مفید در بدن غلبه می‌کنند. هرچه مقدار این کلسترول زیان‌بار بیشتر باشد، احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی هم در فرد بیشتر می‌شود. جای تعجب نیست که چاقی و حمله‌ قلبی با هم ارتباط مستقیم دارند. موادغذایی حاوی چربی ترانس عبارتند از:

• فست ‌فود

• اسنک‌های سرخ‌شده غیرخانگی

• شیرینی‌ها

• پاپکورن غیرخانگی کره‌ای

• چیپس

• برگرها

• پیتزا

• موادغذایی کنسرو شده مثل پاستا، سوپ

• سس‌های بسته‌ بندی شده

• غذاهای پخته شده در رستوران

• موادغذایی فریزشده

• لبنیات پرچرب

• کره

• گوشت گاو/خوک/مرغ

اکثر مواقع وجود روغن‌های هیدروژنه در آماده‌ سازی این غذاهاست که مشکل‌ساز می‌شود. این روغن‌ها مدت نگهداری این محصولات را بالا برده و درنتیجه تولیدکننده‌ ها به وفور از آنها در محصولاتشان استفاده می‌کنند. چربی‌های ترانس نوعی از چربی‌های اشباع هستند.

کربوهیدرات های تصفیه شده

هضم این کربوهیدرات‌ها آسان است به همین دلیل منبع بسیار خوبی از انرژی فوری به حساب می‌آیند. اما اگر این کربوهیدرات‌ها زیاد استفاده شوند، به چربی تبدیل شده و در بدن ذخیره می‌شود، مخصوصاً در ناحیه میان‌ تنه. موادغذایی که سرشار از کربوهیدرات‌های ساده هستند مثل شیرینی‌ها، دسرها، شکلات و از این قبیل از جمله مهمترین موادغذایی هستند که موجب چربی آوردن ناحیه شکم در خانم‌ها می‌شوند چون خانم‌ها بسیار بیشتر از آقایان از این تنقلات استفاده می‌کنند. موادغذایی اصلی که تحت این دسته نامگذاری می‌شوند عبارتند از:

• شکلات

• شیرینی

• بیسکویت

• کیک

• برنج سفید

• آرد تصفیه ‌شده

• بستنی

• قهوه یا چای (درصورت استفاده از قند یا شکر تصفیه‌شده)

• نوشیدنی‌های قنددار و نوشابه

• قند و شکر

• نمک

متعجبید که چطور نمک باعث چاق شدنتان می‌شود؟ مولکول‌های سدیم موجب می‌شوند که آب دور سلول‌های چربی ذخیره در بدن را احاطه کرده و از این طریق آنها را مستحکم‌تر و البته متورم‌تر می‌کنند. این انباشتگی آب حالت بادکردگی به بدن داده و به سایز کلی بدن اضافه می‌کند. بیشتر موادغذایی کنسرو شده و غذاهای نمک‌ دار حاوی نمک یا سدیم هستند. درکنار اینها، موادغذایی دیگری که نمک فراوان دارند عبارتند از:

• پنیر

• گوشت

• آرد ذرت

• نخود

• سس‌ها

• چاشنی‌ها

• ترشیجات

• صدف

همانطور که می‌بینید، فقط غذاهای قنددار و چربی‌دار نیستند که قطر دور شکمتان را اضافه می‌کنند. نمک هم یک متهم اصلی است. در نتیجه، دفعه بعدی که خواستید ظرف نمکدان را برداشته و روی غذایتان نمک اضافی بپاشید یادتان باشد که این دانه‌های سفیدرنگ تا چه حد موجب چاق شدنتان می‌شود.

وقتی کمبود ویتامین A دارید
ویتامین A در کبد ذخیره می شود و کمبود آن در مدت زمان کوتاه، عارضه ای ایجاد نمی کند چون کبد در مواقع ضروری مقادیر زیادی از آن را برای استفاده بدن آزاد می کند. در موارد خاص، برخی از بیماری ها مثل اختلالات جذب و اسهال چرب باعث می شوند، کبد نتواند میزان کافی از این ویتامین را جذب کرده و در نتیجه فرد دچار علائمی از کمبود این ویتامین می شود. این علائم عبارت اند از اختلال در بینایی و شب کوری، اختلال باروری به ویژه در جنس مذکر، سقط خود به خودی، کم خونی و اختلال در سیستم ایمنی. به همین دلیل توصیه می شود در صورت مشاهده هر یک از این علائم به متخصص مراجعه کنید تا در صورت ابتلا به کمبود شدید ویتامین A اقدامات ضروری صورت گیرد.

نشانه های کمبود ویتامین D
ویتامین D توسط نور خورشید در بدن ساخته می شود و در مناطقی که نور خورشید کمتر به زمین می تابد، کمبود این ویتامین بیشتر مشاهده می شود و با علائمی مثل پوکی استخوان در بزرگسالان و نرمی استخوان در کودکان در حال رشد بروز می کند. بر اساس آخرین تحقیقات، این ویتامین در پیشگیری از ابتلا به افسردگی و برخی از سرطان ها موثر است. همچنین نقش ویتامین D در پیشگیری از ابتلا به بیماری ام اس هم از دیگر نتایج این تحقیقات است.

اگر کمبود ویتامین E و K داشته باشید
اگرچه کمبود ویتامین E و K چندان شایع نیست اما عوارضی از کمبود این دو ویتامین در مواردی که این کمبود، شدید باشد، گزارش شده است. این نشانه ها عبارت اند از اختلال در انعقاد خون و شکستگی های استخوانی. در خصوص کمبود ویتامین E هم می توان به اختلالات عصبی، عضلانی و تولید مثل اشاره کرد.

ویتامین های گروه B
ویتامین های گروه B اهمیت بالایی در حفظ انرژی بدن دارند اما این ویتامین در بدن ذخیره نمی شود و تامین آن از طریق مواد غذایی ضروری است. البته ویتامین B۱۲ تنها ویتامین گروه B محسوب می شود که دارای ذخایر کبدی برای تامین نیازهای بدن به مدت ۵ تا ۷ سال بوده و تنها در گیاه خواران مطلق، کمبود آن به چشم می خورد.

کمبود این ویتامین پوست را درگیر می کند
ویتامین B۱ یا تیامین از آن دسته ویتامین هایی است که کمبود آن در بدن با نشانه های ظاهری در پوست همراه است. این ویتامین نقش بسیار مهمی در تولید انرژی ناشی از مصرف غذاها در بدن دارد. از دیگر علائم کمبود آن می توان به بی اشتهایی، کاهش وزن و علائم قلبی و عصبی اشاره کرد.

کمبود ویتامین B۲
ترس یا حساسیت نسبت به نو (فتوفوبیا)، سوزش، خارش و اشک ریزش چشم، کاهش شفافیت بینایی و درد و سوزش لب ها و زبان از جمله مهم ترین نشانه های کمبود ویتامین B۲ است. در مواقعی که شدت کمبود این ویتامین بالا باشد، بروز مشکلاتی مثل ترکیلوز (شکاف و ترک خوردگی لب)، آنگولار استوماتیت (شکاف در پوست گوشه دهان و شقاق گوشه لب ها)، بثورات چرب پوستی، زبان متورم ارغوانی و افزایش رشد مویرگ های اطراف قرنیه چشم نیز دیده می شود.

وقتی کمبود ویتامین B۳ دارید
وقتی این علائم را در بدن خود مشاهده کردید، امکان دارد به کمبود ویتامین B۳ مبتلا شده باشید:
ضعف عضلانی، بی اشتهایی و سوء هاضمه و بثورات جلدی. این کمبود با تغییرات پوستی نیز بروز می کند به این ترتیب که نواحی از پوست که در معرض نور آفتاب هستند (دست ها، بازو، گردن و پاها) دچار ترک خوردگی، تیرگی رنگ و درماتیت پوسته ریزی کننده خواهند شد. حتی گاهی کمبود نیاسین سیستم عصبی را هم درگیر می کند که اغلب با نشانه هایی مثل گیجی و منگی، التهاب عصبی و تغییرات دستگاه گوارش به شکل تحریک پذیری و التهاب غشای مخاطی دهان و لوله گوارش همراه است.

کمبود ویتامین B۶ و بروز صرع
ویتامین B۶ در بدن نقش مهمی داشته و کمبود آن موجب مشکلات پوستی و عصبی در فرد می شود و زمانی که بدن فرد این ویتامین را به میزان کافی ذخیره نکرده باشد، دچار علائمی مانند ضعف، بی خوابی، نوروپاتی محیطی، کیلوز، التهاب زبان، التهاب حفره دهان و اختلال ایمنی سلولی خواهدشد. شاید تعجب کنید اما کمبود ویتامین B۶ در درازمدت می تواند فرد را مبتلا به بیماری صرع کند. البته خوشبختانه درمان با پیریدوکسین یا پیریدوکسال فسفات کمک کننده است.

اگر زود خسته می شوید
کمبود فولات یا ویتامین B۹ منجر به بروز کم خونی در بدن شده و بررسی ها نشان می دهند که عدم مصرف این عنصر حیاتی در دوران بارداری می تواند جنین را به نقایص سیستم عصبی مبتلا کند، زیرا در صورت بروز این کمبود هنگام بارداری، لوله عصبی جنین به صورت کامل تشکیل نمی شود و سلامت جنین به خطر می افتد. با این حساب توجه به مصرف کافی این ویتامین در تمام خانم ها به ویژه در سنین باروری ضروری است.

کمبود ویتامین B۱۲ و خستگی زودرس
یکی از عوارض مهم عدم مصرف ویتامین B۱۲ ایجاد عارضه کم خونی است که همین امر زمینه ساز بروز مشکلات عصبی و استرس های مزمن را نیز فراهم می کند. بدنیست بدانید بی حالی و خستگی زودرس در افراد می تواند یکی از دلایل کمبود این ویتامین باشد.

اگر ویتامین C بدن تان کم است
اگر می خواهید کمبود ویتامین C بدن تان را رفع کنید، سراغ مصرف ترکیبات طبیعی حاوی این ویتامین بروید، زیرا کمبود این ویتامین نه تنها شما را مدام به انواع سرماخوردگی دچار می کند بلکه ممکن است به بیماری اسکوربوت هم مبتلا شوید. همچنین حذف ویتامین C از رژیم افراد سالم طی ۳۰ روز حتی در صورت اشباع بودن ذخایر آن در بدن، علائم کمبود را تشدید می کند.
بزرگسالان مبتلا به اسکوربوت ممکن است دچار تورم و خونریزی لثه، از دست دادن دندان، خواب آلودگی، خستگی، دردهای مفاصل در پاها، تحلیل عضلانی، ضایعات پوستی و تغییرات روانی مختلف (مانند هیستری، هیپوکندری و افسردگی) شوند. از دیگر علائم کمبود ویتامین C می توان به خونریزی زیرپوستی، پیچ خوردگی شدید موها، درد مفاصل، تورم لثه، افسردگی، سندروم شوگرن (نوعی اختلال التهابی مزمن و وابسته به دستگاه ایمنی) تب، تنگی نفس و... اشاره کرد.

عوارض مصرف بی رویه مکمل ها
باید بدانید مصرف خودسرانه ویتامین ها مانند کمبود آنها افرد را دچار عوارض خطرناکی می کنند. به طور مثال برخی افراد برای جلوگیری از ابتلا به سرماخوردگی روزانه اقدام به مصرف ویتامین C می کنند اگرچه به گفته پزشکان مصرف بیش از حد این ویتامین خطری را متوجه فرد نمی کند و به طور معمول محدوده مصرف ویتامین C حدود ۲۰۰۰ میلی گرم در نظر گرفته می شود، اما افرادی که در طول یک روز بیش از این میزان ویتامین را مصرف می کنند ممکن است دچار علائمی چون استفراغ، سردرد، بی خوابی و ترش کردن شوند. حی در مواردی مصرف غیرمجاز این ویتامین فرد را مبتلا به اسهال می کند.

بایدها و نبایدهای مکملی
این روزها انواع و اقسام مکمل ها غذایی حاوی ویتامین های مختلف در داروخانه ها یافت می شوند که اتفاقا مشتریان زیادی هم دارند. در واقع بسیاری از خانم ها به توصیه اطرافیان شان برای رشد بهتر مو و ناخن مکمل زینک (روی) مصرف می کنند، برای پیشگیری از پوکی استخوان مکمل کلسیم می خورند و برای رفع مشکلات ناشی از کمبود انواع ویتامین ها، سراغ مولتی ویتامین می روند.
این در حالیست که بر اساس پژوهش های محققان مصرف خودسرانه مکمل غذایی مثل تیغ دولبه عمل می کند و سلامت مصرف کننده ها را به خطر می اندازد. به گفته این محققان، مصرف بی رویه این مکمل ها در خانم ها باعث تغییرات هورمونی، افزایش موهای زائد، بروز جوش صورت و بدن و در آقایان باعث کاهش سطح تستسترون (هورمون جنسی مردانه) و حتی ناباروری می شود. البته این خطرات متوجه مکمل غذایی خاصی نیست و مصرف هریک از آنها بدون مشورت با پزشک دردسرساز خواهد بود.

یک باور اشتباه
یکی از مهم ترین مشکلاتی که بسیاری از خانم های ایرانی با آن مواجه اند، کمبود کلسیم است. در صورتی که خواب شبانه منظم و باکیفیتی دارید، اما در طول روز دچار خواب آلودگی می شوید، باید به پزشک مراجعه کنید چون محققان می گویند بین سطح ویتامین D بدن و خواب آلودگی روزانه رابطه مستقیمی وجود دارد و شاید با مصرف مکمل این مشکل برطرف شود.

اگر مکمل مصرف می کنید
کم نیستند افرادی که به دلیل کمبود ویتامین و توصیه پزشک شان مکمل مصرف می کنند. اگر شما هم جزو این افراد هستید، باید بدانید یک ساعت پیش از خوردن صبحانه یا ۲ ساعت پس از مصرف هر یک از وعده های غذایی، بهترین زمان برای مصرف مکمل ها به ویژه مکمل آهن است. همچنین بهترین زمان برای مصرف مولتی ویتامین ها صبح و هنگام خوردن اولین وعده غذایی است، زیرا ویتامین ها مواد ترکیبی هستند و بهترین زمان جذب آنها در بدن هنگامی است که با یک ماده خوراکی مصرف شوند.

اسفناج

اسفناج به دلیل بافت های گیاهی که دارد از بسیاری از بیماری ها خصوصا در خانم های پیشگیری می کند. تحقیقات نشان می دهد خانم هایی که از اسفناج و سبزی های سبز دیگری استفاده می کنند، پیر شدن سلول هایشان را به تاخیر می اندازند. اسفناج به دلیل آنزیم هایی که در برگ های آن وجود دارد، سیناپس بین سلول های را تسهیل می بخشد و هوش را تقویت می کند. اسفناج دارای ماده ی دارویی به نام فولیک اسید است که در جهت تقویت حافظه موثر می باشد. و همچنین برای افرادی که دارای عارضه ی قلبی هستند نیز بسیار مفید می باشد. اسفناج حاوی مواد آنتی اکسیدان نیز می باشد. 

قهوه

قهوه دارای موادی مانند: آنتی اکسیدانها، آمینو اسید، ویتامین و مینرال است. بخصوص اگر دانه های قهوه را دم کنید و بخورید در جهت تقویت حافظه بسیار مفید می باشد. قهوه به دلیل کافئینی که دارد در جهت تقویت حافظه مفید است. قهوه همچنین بر ضد آلزایمر میباشد و با مصرف مداوم قهوه دچار آلزایمر نخواهید شد. 

غلات

غلاتی مانند سویا، لوبیا، نخود فرنگی، عدس سبزیجات دارای روغن بسیار مفیدی هستند که در جهت تقویت حافظه لازم می باشد. 

میوه و سبزیجات

میوه و سبزیجات دارای آنتی اکسیدان های بسیار مفیدی هستند. میوه و سبزیجات بسیار برای تقویت حافظه مفیدند. 

تخم مرغ

تخم مرغ ماده ی بسیار مفیدی در جهت تقویت حافظه می باشد بخصوص این که مادران باردار به هنگام بارداری و در هنگامی که جنینی را در رحم دارند، تخم مرغ مصرف کنند در هوش فرزندشان بسیار موثر است. 

ماست

آیا می دانید یک پیاله ماست دارای امگا ۳ و دی اچ ای می باشد. امگا ۳ و دی اچ ای مواد بسیار مفیدی در جهت تقویت حافظه می باشند. اگر فرزندتان در زمان رشدش هر روز ماست مصرف کند، تاثیر بسیاری را بر روی رشد او می گذارد. 

انبه

این میوه ماده ی دیگری است که در تقویت حافظه بسیار مفید می باشد. با این که میوه چرب است و دارای بافتهای چربی می باشد اما باعث می شود که گردش خون تسریع یابد. هنگامی که گردش خون سریعتر شود باعث می شود خون بیشتری به مغز برسد و همچنین این میوه در حافظه نیز موثر است. 

سیب زمینی

محققان استرالیایی به تازگی دریافته اند که موادی مانند کربوهیدرات هایی که به وفور در سیب زمینی یافت می شوند باعث تقویت حافظه می شوند. 

ماهی

ماهی نیز یکی دیگر از مواد غذایی است که باعث تقویت و رشد سریع تر سلول های مغز می شود. در نتیجه باعث تقویت حافظه می شود. ماهی برای عارضه ی قلبی نیز مفید است. 

شکلات

شکلات نیز یکی دیگر از موادی است که باعث تقویت حافظه می شود، البته بهتر است شکلات هایی را مصرف کنید که یا تلخ هستند و یا شکلات هایی که حاوی شیر باشند.

کربوهیدرات های پیچیده

به نقل از روزنامه نیوزویک، این نوع کربوهیدرات ها باعث رها شدن آرام گلوکز در مغز می شود. این تنها قندی است که مغز قادر به جذب کردن آن است. گلوکز برای سوخت رسانی به سلول های مغز لازم است. عملکرد سلول های مغز در زمینه تمرکز و یادگیری است. منابع خوب این نوع کربوهیدرات ها؛ جودوسر، برنج سبوس دار، میوه و انواع سبزی است.

آنتی اکسیدان ها

محققان معتقدند، مصرف غذاهای سرشار از آنتی اکسیدان که با آسیب های رادیکال های آزاد مقابله می کند، می تواند روند پیری مغز را به تأخیر بیندازد. رادیکال های آزاد در بروز بیماری های متعدد از جمله سرطان و اختلال حافظه نقش دارد. محققان معتقدند، آنتی اکسیدان های موجود در میوه ها و سبزی ها با رنگ های شاد مانند هویج و آواکادو، می تواند مغز را از آسیب محافظت کند. موادغذایی دیگر سرشار از آنتی اکسیدان شامل گردو، آلو، لوبیاقرمز، سیب سبز و ... است.

گیاه مریم گلی

این گیاه، تقویت کننده حافظه است. نتایج بررسی های اخیر نشان می دهد، مصرف روغن مریم گلی عملکرد مغز را بهبود می دهد. مصرف دمنوش این گیاه، به عنوان ارزان ترین و آسان ترین راه تقویت حافظه، توصیه می شود.

آب

۷۵درصد مغز را آب تشکیل می دهد، بنابراین تأمین آب موردنیاز بدن برای عملکرد بهتر مغز لازم است. محققان معتقدند که یکی از علت های از دست دادن حافظه در هر سنی کمبود آب بدن است. با نوشیدن آب به طور چشمگیری می توان عملکرد مغز را بهبود بخشید.

کاکائو

کاکائو سرشار از آنتی اکسیدان و اپی کاتکین است. محققان دریافته اند ورزش و برنامه غذایی سرشار از اپی کاتکین حافظه را تقویت می کند. از این رو با مصرف کاکائو می توان ذهن را هوشیار نگه داشت.

گردو

جالب است که پوست گردو شباهت زیادی به مغز دارد. گویا طبیعت می خواهد بگوید برای حفظ سلامت مغز و تغذیه آن، گردو بخورید. گردو سرشار از اسیدهای چرب طبیعی است که برای عملکرد سیستم عصب و مغز حیاتی است. مغز یک عضو چرب است و به میزان کافی از این اسیدهای چرب نیاز دارد.

عمری است که از آدامس برای خوشبوکردن دهان استفاده می‌شود. البته این گفته کلیت ندارد و افراد در گروه‌های سنی مختلف از کاربردهای دیگر آدامس هم استفاده می‌کنند. مثلا بیشتر کودکان آدامس را فقط به خاطر اسانس و شیرینی آن می‌جوند و در آخر هم آن را قورت می‌دهند.
رویه نوجوانان اندکی متفاوت تر است. بیشتر آنان از طرفداران پر و پا قرص آدامس های بادکنکی هستند و دوست دارند مدام آن را به پهنای صورتشان باد کنند و بترکانند یا با صدای نابهنجار ترق و تروقی که از آدامس ایجاد می کنند خون اطرافیان را به جوش آورند.

اما جوانان استفاده منطقی تری از آدامس می کنند. آنها زمان هایی که از موضوعی ناراحت هستند یا حرص می خورند، آدامسی گوشه دهانشان می اندازند و برای این که استرس و دل نگرانی شان را تسکین دهند تمام نیرو و تنش هایشان را بر دندان هایشان متمرکز کرده و بر سر این لاستیک جویدنی می کوبند.

در مورد سالمندانی هم که دندان هایشان را از دست داده اند این جویدنی کارایی چندانی ندارد، چون به محض جویدن، آدامس رفیق شفیق دندان های مصنوعی شان می شود و همچون چسب به آنها می چسبد و کندن آن مکافات دارد.
البته در این میان افراد باکلاسی هم هستند که بعد از هر وعده غذایی آدامس می جوند تا دندان هایشان تمیز شود که این گروه بسیار کم و اندک شمارند، اما سوالی که تمام گروه های جونده جویای دانستن آن از سوی متخصصان علوم و صنایع غذایی هستند این که روند تولید آدامس چگونه است و آیا می توان آدامس ها را به دو گروه بدترین ها و بهترین ها تقسیم بندی کرد؟

آدامس از چه موادی تشکیل شده است؟
در ابتدا لازم است با ترکیبات تشکیل دهنده آدامس آشنا شوید.
صمغ ها: ماده اولیه و اصلی آدامس نوعی صمغ است که هنگام جویدن حل نمی شود. در قدیم آدامس را از صمغ درخت کنار، صنوبر و ون (سقز) تهیه می کردند، ولی امروزه آدامس های جدیدی که در بازار عرضه می شود معمولا از جنس صمغ درختان نیست. چرا ؟ چون این صمغ گران بوده و صرفه اقتصادی ندارد به همین دلیل اغلب تولیدکنندگان انواعی از پلیمرهای پلاستیکی، پارافین جامد یا موم زنبور عسل را جایگزین این صمغ ها می کنند. در نتیجه اگر آدامس قورت داده شود و ماده اولیه آن از ترکیبات پلاستیکی باشد هضم نشده دفع می شود و برای سلامت زیانبار نیست. ناگفته نماند در برخی کارخانجات از صمغ های وارداتی همچون صمغ عربی نیز استفاده می شود.
شیرین کننده ها: به دو دسته تقسیم می شود؛ در آدامس های معمولی از شیرین کننده های طبیعی مثل شکر و شربت گلوکز و در آدامس های رژیمی از قندهای مصنوعی همچون آسپارتام، آسه سولفام پتاسیم و... استفاده می شود. البته لازم است بدانید در گروه شیرین کننده های طبیعی انواعی از شیرین کننده ها همچون سوربیتول، ایزومالت، زایلیتول و مانیتول وجود دارد که قدرت شیرین کنندگی بالایی داشته، اما سرعت جذب پایینی دارد یعنی بتدریج باعث افزایش قند خون می شود و از همه مهم تر برای جذب نیاز به انسولین ندارد و معمولا به همراه شیرین کننده های مصنوعی در آدامس های رژیمی استفاده می شود که مصرف آن برای دیابتی ها و افرادی که در رژیم های کاهش وزن به سر می برند بلامانع است.
اما شاید بپرسید لزوم استفاده از این شیرین کننده ها چیست؟ قندهای مصنوعی به دلیل آن که همچون شکر قدرت حجم دهندگی به محصول ندارند باید به همراه این شیرین کننده ها استفاده شود تا باعث افزایش حجم و پیکره بندی محصول شده و از طرف دیگر موجب مخفی کردن پس طعم تلخ قندهای مصنوعی شود. در نتیجه اگر این ترکیبات را در میان دیگر ترکیبات مندرج روی بسته بندی آدامس ها مشاهده کردید تعجب نکنید.
مواد نرم کننده و سفید کننده: برای آن که صمغ سفت و سخت آدامس نرم شود و قابلیت جویدن پیدا کند از یکسری مواد نرم کننده که اغلب خاصیت چرب کنندگی دارد همچون گلیسیرین و لیسیتین استفاده می شود و برای سفید و گچی کردن سطح آدامس از تیتانیوم دی اکسید، برای حفظ تازگی آدامس از شربت ذرت، برای ایجاد طعم ترش از اسید سیتریک و برای ایجاد جلای سطح آدامس از نوعی موم یا واکس مخصوص استفاده می شود.
مواد رنگی و اسانس ها: این مواد می تواند طبیعی، مصنوعی یا ترکیبی از این دو باشد که اغلب مصنوعی است. نعنا، دارچین، اکالیپتوس، انواع میوه ها مثل لیمو، توت فرنگی، سیب، پرتقال، هندوانه و حتی طعم کولا و قهوه ازجمله اسانس هایی است که به همراه مواد رنگی به آدامس افزوده می شود. نکته قابل توجه این که مواد رنگی که در صنایع غذایی به محصولات افزوده می شود به دو گروه تقسیم می شود، نوعی محلول در آب و نوعی غیرمحلول. معمولا در محصولی چون آدامس که با بزاق دهان در ارتباط است باید از رنگ های غیرمحلول استفاده شود که در اثر تماس با آب دهان، رنگی تراوش نکند. در نتیجه مصرف آدامس هایی که به محض مصرف، باعث رنگی شدن زبان، لب ها و در کل محفظه دهان می شود به هیچ عنوان توصیه نمی شود چرا که این رنگ ها بلعیده و برای سلامت زیان آور است.
علاوه بر ترکیبات فوق در برخی آدامس ها برای ایجاد خاصیت سفیدکنندگی دندان ها از کربنات کلسیم و جوش شیرین، از فلوراید برای استحکام مینای دندان و جلوگیری از پوسیدگی و از ویتامین D، کلسیم یا نیکوتین و کافئین به شکل دارویی استفاده می شود.

با چگونگی تولید آدامس آشنا شوید
شاید اگر می توانستید به یک کارخانه تولید آدامس بروید و از نزدیک خط تولید و روند تهیه انواعی از آدامس ها را ببینید جذابیت های این صنعت نظرتان را جلب می کرد.
در صنعت آدامس سازی، بر خلاف باور، صمغی که برای تهیه آدامس استفاده می شود مثل سنگ سفت و قالبی است و باید حتما در داخل میکسر (مخلوط کن) به همراه دیگر ترکیبات در مدت زمان مشخصی حرارت ببیند تا ورز آمده و آب شود. مخلوط حاصل را از میکسر خارج و پس از کاهش دما آن را به صورت چانه تقسیم بندی می کنند و به وسیله دستگاه های فرم دهی به اشکال لوبیایی، توپی یا نواری درآورده و بر روی سطوحی چیده و خشک می کنند.
حالا نوبت به جذاب ترین قسمت یعنی پوشش دهی سطح آدامس می رسد. در این مرحله آدامس ها را درون دیگ دراژه می ریزند. دیگی در حال چرخش که مغز آدامس را درون آن می ریزند و کم کم ماده پوششی را که مخلوطی متشکل از آب و شکر و سفید کننده است با ملاقه به نحوی به مواد می افزایند که به صورت لایه ای روی مغزی را می پوشاند. وقتی آدامس ها خوب پوشش داده شد لایه ای از مواد رنگی به آن می افزایند و در آخر برای جلا و براقیت سطح محصول از نوعی واکس خوراکی استفاده می کنند.
حالا آدامس را از دیگ دراژه خارج و به قسمت بسته بندی ارسال می کنند. تمام این مراحل باید تحت نظر مسئولان فنی و مهندسان علوم و صنایع غذایی قرار گیرد و در هر مرحله از خط تولید باید محصول برای انجام یکسری از آزمایش های شیمیایی (جهت سنجش دوز ترکیبات مورد استفاده)، آزمایش های میکروبی (سنجش بار میکروبی) و آزمایش های فیزیکی (ارزیابی خصوصیات ظاهری) به آزمایشگاه ارسال و پس از تائید مرحله بعدی انجام می شود. در غیر این صورت محصول از خط تولید خارج و معدوم می شود.

بهترین و بدترین نوع آدامس کدام است؟
اکنون بهترین نوع آدامس ها، انواع رژیمی و بدون قند آن است که برای هر گروه سنی یا هر فرد بیمار یا سالمی مناسب است. هر عدد از این آدامس ها حاوی 2 کالری و انواع غیر رژیمی آن حاوی 10 کالری انرژی است. مهم ترین فایده آدامس های رژیمی این است که شیرین کننده آن از سوی باکتری های دهانی تجزیه و تخمیر نشده و باعث پوسیدگی و برداشت کلسیم و فسفات از دندان نمی شود و به حفظ تمیزی و سلامت دهان کمک می کند. در میان انواع آدامس های رژیمی انواعی که حاوی زایلیتول است توصیه می شود. تحقیقات نشان داده است اگر کودکان جویدن آدامس های بدون قند را یک سال قبل از رویش اولین دندان دائمی آغاز کنند میزان پوسیدگی دندان هایشان به طور چشمگیر کاهش خواهد یافت.
بدترین آدامس ها انواعی است که به دلیل قوام سفت حین فشرده شدن میان دندان ها و در حین تولید حباب، فشار مضاعفی به فک وارد کرده و باعث آزردگی و درد مفصل فک و لق شدگی مواد پرکرده دندان می شوند ضمن این که با تحریک ترشح بیش از حد غدد بزاق به طور کاذب سبب کاهش حس تشنگی می شود. همچنین از مصرف آدامس های رنگی و انواعی که اسانس قوی دارند، بپرهیزید و از خرید انواع آدامس های خارجی که فاقد برچسب تائید وزارت بهداشت و بدون تاریخ مصرف است اجتناب کنید.

اطلاعات آدامسی تان را بالا ببرید

- در مورد آدامس های نیکوتین و کافئین دار به یاد داشته باشید این آدامس ها مخصوص افراد سیگاری در حال ترک بوده و مصرف آن برای کودکان، افراد غیرسیگاری و زنان حامله و شیرده منع شده است. آدامس های نیکوتین دار را تحت نظر پزشک مصرف کنید.
- آدامس های با خاصیت سفید کنندگی اگرچه جرم و لک دندان را برطرف می کند، اما مصرف مستمر و زیاده از حد آن موجب می شود مواد سفید کننده آن باعث ساییدگی شدید مینای دندان شده و به گسترش پوسیدگی دندان ها کمک کند.
- آدامس نعنا و دارچین به علت خاصیت قوی ضدباکتریایی، باکتری های مولد گازهای بد بوی دهان را نابود می کند، اما این را هم بدانید آدامس دارچین به دلیل طعم تند و تیزی که دارد، می تواند مخاط دهان را دچار سوختگی، قرمزی و آفت کند. افرادی هم که از آدامس های نعنایی جهت رفع نفخ و باد شکم استفاده می کنند، بدانند اسانس ها بیشتر به عنوان طعم دهنده به محصولات اضافه می شود و معمولا در کارخانجات خواص و اثربخشی اسانس نعنا در ترکیب با آدامس مدنظر قرار گرفته نمی شود.

آدامس جویدن هم آدابی دارد
آدامس را با دهان بسته و به آرامی بجوید. از مصرف آدامس های ترقه ای یا ایجاد سر و صدا و باد کردن و ترکاندن آدامس در کلاس درس و دانشگاه یا در محافل عمومی اجتناب کنید. اگر آدامس را از دهانتان خارج کردید دیگر آن را مصرف نکنید و هنگام دورانداختن، آن را داخل دستمال یا تکه کاغذی بپیچید و درون سطل زباله بیندازید و هرگز آن را به زیر ظرف یا دیوار نچسبانید.